En toen werd het wel héél heet in de sauna…

Estelle ademt nog één keer diep de tabak van haar camel light in, voordat ze de peuk op de grond gooit en uitdrukt met haar zool. Langzaam blaast ze de rook uit. Het voelt alsof ze daarmee haar laatste adem uitblaast. Haar laatste adem op de prachtige aardbol, voordat ze de op deze Dag des Oordeels de poorten van de hel betreedt. Ofwel: de sauna. En daarmee denkt Estelle niet aan de hitte, maar aan de marteling die ‘naaktheid’ heet. Het blonde hoofd van haar vriendin Elize steekt door de deuropening heen. “Estelle, wat sta je daar te treuzelen? De rest is al naar de kleedkamers!” Estelle trekt haar mond in een semi-enthousiaste grijns en roept dat ze eraan komt. In haar hoofd vloekt ze. Wat was er mis met haar voorstel om naar die nieuwe expositie in het FOAM te gaan? Zelfs de dierentuin hadden haar vriendinnen afgeslagen als idee voor hun maandelijkse uitje. “Te koud” hadden ze gezegd, en “bovendien waren ze daar inmiddels wel te oud voor.” Estelle had haar neus opgehaald. De dierentuin klonk haar beter in de oren dan de sauna. Al helemaal een sauna waarbij de badkledingdag precies niét in hun vriendinnenweekend viel. Met een zucht recht Estelle haar rug. Borst vooruit, en gaan met die banaan.

Even later stapt Estelle het kleedhokje uit. Haar roze badhanddoek om haar heen geslagen, en de Linda stevig onder haar arm geklemd. Zo kan ze zich altijd terugtrekken op zo’n zonnebedje en haar hoofd verschuilen achter titels als ‘Katja Schuurman, single & intens gelukkig!’ Terwijl ze afscheid neemt van haar kleren en deze in het kluisje legt, hoort ze haar vriendinnen druk kletsen over een nieuwe plantenwinkel in de Kinkerstraat. Ze staan in hun handdoekjes op haar te wachten, met hun gebruinde, lange benen, ranke nekken en uitstekende sleutelbenen. Estelle kent haar vriendinnen nu precies twaalf jaar. Samen gingen ze op boevenpad in hun Groningse studententijd, en een aantal vrijgezellenfeestjes en baby-showers later, is ze bekroond tot ‘Tante Estelle’ door maar liefst drie brutale peuters. Haar vriendinnen zijn stuk voor stuk knappe meiden, die zich overduidelijk comfortabel – soms zelfs trots – voelen in hun eigen lijf. Sommigen werken daar ook hard voor, weet Estelle. Die eten nauwelijk koolhydraten en gaan regelmatig om half zes ‘s ochtends naar de sportschool. Knettergek, vindt Estelle. Ze heeft het vorige week voor elkaar gekregen om zich maar liefst één keer op de loopband te slepen, ter voorbereiding voor deze sauna-sessie. En koolhydraten vindt Estelle toch echt een stuk lekkerder dan bleekselderij. “Hallo zeg, stel kakelende kippen, komt er nog wat van?” grapt Estelle terwijl ze voorbij loopt. Ze hoort haar vriendinnen beledigde kreetjes uitslaan en lachen. Estelle grinnikt. Ze was dan misschien niet de knapste van het stel, en ook nog eens de eeuwige single, maar ze wist haar vriendinnen àltijd aan het lachen te maken.

Een kwartier later zit Estelle in één van de vele sauna’s. Deze Drentse wellness blijkt groter dan ze had ingeschat, en elke sauna heeft een eigen, vaak vreemd thema. De eerste sauna waar ze voor hadden gekozen was iets met een honing-opgieting. Estelle had verwacht dat de sauna dan naar honing zou ruiken, maar tot haar grote verafschuwing bleek het de bedoeling dat je jezelf met honing in zou smeren. Daar zit ze dan: plakkerig, zoet en met een hoofd die voelt als een centrale verwarming op stand 5. Estelle voelt zich net een suikerig, vet gebakje in de oven. Zo’n gebakje dat zich direct omzet in vet op je heupen. “Ik ga even een luchtje scheppen” fluistert Estelle tegen Elize. Zonder op antwoord te wachten staat ze op en waggelt ze op hoog tempo naar de deur van de sauna. Ze moet zo snel mogelijk haar handdoek weten te vinden. Elke keer als ze naakt een sauna in of uit loopt voelt ze zich kwetsbaar en blootgesteld, als een vreemd kunstwerk op een tentoonstelling. Terwijl Estelle langs de haakjes loopt, op zoek naar haar roze badhanddoek, hoort ze plotseling haar naam. Ze draait zich om, en voor één seconde staat haar hart stil. “Sebastiaan?!” roept ze. Krijg nou wat, het is écht Sebastiaan. Háár Sebas. Sebas van biomedische wetenschappen. Sebas van de eindeloze studiesessies in de bieb, die met hem altijd opeens heel snel voorbij leken te gaan. Sebas van de broodjes döner kebab om zes uur ‘s ochtends, aan de Groningse gracht die de opgaande zon weerspiegelde. Sebas waar ze altijd stiekem bij wegzwijmelde, maar nóóit op af durfde te stappen.

Estelles schouders schieten naar oren, ze hapt naar adem en haar vingers krommen. Het ijskoude water glijdt over haar lichaam en haar longen persen zich helemaal leeg. “Oh shit!” roept Sebas. “Dat is ijswater. Gaat het?” Estelle voelt zich een bevroren ijspegel – mét stijve tepels. Ze krijgt het nog net voor elkaar om ja te knikken, zich om te draaien en naar de dichtstbijzijnde badkamer de schuifelen.

Eenmaal in de badkamer kan ze weer ademhalen. Ze is alleen. Alleen met haar spiegelbeeld. Ze bekijkt zichzelf en slaakt een zucht. ‘Ik wist niet dat jij naar de sauna ging?! Ik hoop dat je van douchen houdt?!’ Als ze had geweten dat ze Sebas hier tegen zou komen, had ze wel een wat pakkendere openingszin voorbereid. Of waarschijnlijk had ze gewoon gedaan alsof ze ontstoken amandelen had, en was ze überhaupt niet naar de sauna gekomen. Wat moet hij wel niet van haar denken? Haar gezicht, met volle lippen en symmetrisch gezicht kan er wel mee door. In de Linda had ze gelezen dat symmetrie vaak de visie op schoonheid bepaalt. Precies de reden waarom ze haar lijf altijd juist wist te bedekken, zodat de aandacht alleen naar haar gezicht zou gaan. En niet naar haar korte benen, vetrol op de rug en kleine borsten. Ook precies de reden dat ze niet vaak voor mannen uit de kleren ging. Vandaag de uitzondering zijnde, al was het niet op de manier waarop ze had gehoopt.

Aan de andere kant van het wellness center, zo’n drie gangen verderop, vindt Estelle een Turks stoombad dat er vrij verlaten bij ligt. Langzaam opent ze de deur. Niks en niemand, alleen maar stoom. Vlug hangt ze haar handdoek op, gaat het stoombad binnen en laat zich opgelucht zakken. Eindelijk alleen. Ze ademt de stoom in en uit. Net een sigaretje, maar dan gezonder. Estelles schouders en nek ontspannen spier voor spier. Ze sluit haar ogen, leunt haar hoofd tegen de glimmende tegeltjesmuur, en ontspant haar buik. Deze hoeft ze nu voor niemand in te houden. Haar handen strijken over haar bovenbeen, die vochtig begint te worden van het stoom. Haar opmerking naar Sebas spookt door haar hoofd. ‘Ik wist niet dat je naar de sauna ging’. Alsof ze dat had kunnen weten. Ze had hem al vijf jaar niet gesproken. Plotseling hoort Estelle de deur van het stoombad open gaan. Geïrriteerd opent ze één oog. Kan die persoon niet ruiken dat zij hier alleen wil zijn? Een gestalte doemt op door het gordijn van stoom. “Ah, hier zit je! Ik heb je overal gezocht.” hoort Estelle Sebas zeggen.

Benieuwd hoe Sebas Estelle tot haar climax laat komen?

Het stoutste deel van het verhaal hoor je in de podcast van Intiem Zijn (Sexy Talk).